Πόσο σε φρόντισες σήμερα;
Τι έκανες σήμερα για τον εαυτό σου; Ξύπνησες το πρωί και είπες: “Να μια καινούρια μέρα…ας την αδράξω;” ή ξύπνησες και ακολούθησες ρομποτικά την ημέρα σου όπως κάνεις πάντα; Τι μας εμποδίζει από το να φροντίζουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας;
Αλήθεια, έχουμε μάθει να φροντίζουμε τον εαυτό μας ή είναι κάτι τελείως ξένο; Αν υπάρχει αυτή η βιωματική εμπειρία καταγεγραμμένη στον ψυχικό μας κόσμο, τότε μας είναι πιο οικείο στο να το κάνουμε. Η ανάγκη μας για φροντίδα είναι από τις πιο βασικές μας, καθώς γεννιόμαστε πλήρως εξαρτημένοι από τους γονείς μας και κυρίως από την τροφό μητέρα μας. Ένα βρέφος δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του. Πρέπει τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής του, οι γονείς του, να είναι εκεί και να ανταποκρίνονται άμεσα και άνευ όρων στις ανάγκες του. Αν υπάρχει αυτή η πρώιμη εμπειρία, τότε αργότερα ως ενήλικας θα ξέρει πώς να φροντίσει τον εαυτό του και τις ανάγκες του, πώς να τις αναγνωρίζει και να ανταποκρίνονται σε αυτές χωρίς ενοχές και κατηγορίες προς τον εαυτό.
Είναι πολύ καταλυτικές αυτές οι πρώιμες εμπειρίες, καθώς αν υπάρχουν, ακόμα και σε μια άσχημη περίοδο της ζωής μας που μπορεί να έχουμε αφήσει λίγο πίσω τον εαυτό μας, εύκολα θα μπορούμε να πάρουμε ξανά τα ηνία της ζωής μας. Όταν όμως δεν το έχουμε βιώσει καθόλου, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ. Χρειάζεται μια πολύ έντονη διορθωτική εμπειρία, ώστε να μάθουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να βάλουμε σε προτεραιότητα τις ανάγκες του. Χρειάζεται να κάνουμε μια “επιλογή” των ανθρώπων που θα έχουμε στη ζωή μας. Άνθρωποι που πραγματικά θα μας αναγνωρίζουν και θα μας εκτιμούν. Ακόμα και όταν δεν μπορούμε όμως να διώξουμε από τη ζωή μας ανθρώπους που δεν είναι έτσι, καθώς μπορεί να ανήκουν στο συγγενικό μας περιβάλλον, είναι σημαντικό να αποδυναμωθεί η ισχύ των λόγων τους και πόσο μας επηρεάζουν συναισθηματικά.
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ξεχωριστός και αξίζει! Αξίζει να αγαπάει και να σέβεται τον εαυτό του για να μπορούν να τον σεβαστούν και οι άλλοι άνθρωποι γύρω του. Αξίζει να δίνει απεριόριστες αγκαλιές στον εαυτό του και να τον συγχωρεί για τα λάθη του χωρίς να τον κατηγορεί. Γιατί τα “κατηγορώ” ανοίγουν έναν νέο φαύλο κύκλο αυτο-τιμωρίας, ο οποίος είναι ο αντίθετος της αυτο-φροντίδας. Πάντα υπάρχει το περιθώριο για αλλαγή ανεξάρτητα από την ηλικία που βρίσκεται ο κάθε άνθρωπος. Η συνειδητοποίηση του ότι δεν φρόντισε τον εαυτό του, μιας και δεν το έμαθε ποτέ, καθώς ήταν ένα συνηθισμένο για εκείνον οικογενειακό μοτίβο, μπορεί να έρθει στα 20, 30, 40 ή και στα 50. Πάντα υπάρχει ο χρόνος να γιατρέψουμε τις πληγές μας και να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας!
Πηγή: http://goo.gl/h66JK9
