Γειά σας, ονομάζομαι Θανάσης και σε λίγο καιρό κλείνω τα 18 μου. Έμαθα πριν από πέντε χρόνια πως ο πατέρας μου πάσχει από ΣΚΠ. Στην αρχή πόνεσα, έκλαψα και απόρησα “γιατί σε μένα?”. Παρόλα αυτά με τον καιρό η ιδέα ωρίμασε στο μυαλό μου και αντί να νιώθω αδικημένος και χτυπημένος από τη ζωή άρχισα να μελετώ τη συγκεκριμένη ασθένεια. Έπρεπε να ωριμάσω πιο γρήγορα από τα άλλα παιδιά καθώς μέσα σε 5 χρόνια είδα το ποσοστό αναπηρίας του πατέρα μου να αγγίζει το 80%. Δεν το έβαλα κάτω και τις σφαλιάρες που πήρα από τη ζωή τις ανταποδίδω τώρα με το παραπάνω. Είναι δύσκολη όντως η όλη κατάσταση αλλά έχω πίστη και αισιοδοξία και έμαθα να κοιτάζω πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων γιατί σίγουρα μέσα από αυτό έγινα καλύτερος άνθρωπος. Να θυμάστε ένα πράγμα όλοι σας, ακόμα και όταν η λογική λέει ότι θα χάσεις, η θέληση είναι αυτή που θα σε κάνει να νικήσεις! Να είσαστε όλοι καλά με δύναμη και κουράγιο γιατί μπορεί να χάσατε εν μέρει κάποια κομμάτια του εαυτού σας αλλα σίγουρα όλα αυτά τα αναπληρώνει η μεγάλη σας καρδιά.
Από έναν ανώνυμο συναγωνιστή.
